Współuzależnienie to proces, w którym osoba nieuzależniona podejmuje silne działania wspierające w stosunku do osoby uzależnionej. Współuzależnieni to często bliscy i przyjaciele, którzy znajdują się w kręgu nałogowca. Jednak, czemu osoby niosące pomoc nazywamy WSPÓŁuzależnionymi?
Praktycznie każdy, kto żyje w związku z osobą nadużywającą substancji psychoaktywnych chce na wszelkie sposoby przetłumaczyć sobie, że „tak jest lepiej”. Wyjaśnia każde poczynania partnera, nie umie dopuścić myśli, że zarówno partner, jak i on sam boryka się z naprawdę poważnym problemem. Bliscy osoby uzależnionej wolą rozwiązywać tego typu kłopoty „za zamkniętymi drzwiami”, niż zasięgnąć rady specjalisty. Często twierdzą, że poprzez tłumaczenie, zwracanie uwagi i porządne argumentowanie ich złych poczynań rozwiążą ten problem. Niestety z biegiem czasu przekonują się, że wcale to nie zniweluje trudności, z jaką się borykają.
Jak rozpoznać, że jestem osobą współuzależnioną?
Zapoznaj się z poniższymi kryteriami. Dzięki nimi możesz rozpoznać, czy Ty lub ktoś bliski dla Ciebie doświadcza problemu współuzależnienia.
- osoba współuzależniona przejawia silną koncentrację myśli, uczuć i zachowań na zachowaniach alkoholowych osoby uzależnionej,
- poddanie się terapii odwykowej wydaje jej się nie potrzebne, ze wszystkich sił chcę usprawiedliwić poczynania uzależnionego,
- stara się ukrywać problem przed członkami rodziny, nie chce, aby ta sytuacja wyszła na zewnątrz,
- próbuje ograniczyć picie alkoholu przez uzależnionego np.: wylewając alkohol, odmierza ilości, sama kupuje alkohol, aby uzależniony nie musiał wyjść z domu, co spowodowałoby zakup większej ilości napoju, niż sugeruje osoba współuzależniona,
- bierze na siebie odpowiedzialność osoby pijącej, czyli płaci za nią długi, kłamie, dba o higienę uzależnionego i jego wizerunek,
- przejmuje obowiązki domowe za osobę uzależnioną.
Współuzależnienie to nie choroba!
Jest zaś określaniem na zespół nieprawidłowego przystosowania się do sytuacji problemowej. Oznacza to, że osoba współuzależniona jest tak skoncentrowana na próbach ograniczenia nałogu przez swojego bliskiego, że nieświadomie przejmuje odpowiedzialność i kontrolę za jego funkcjonowanie.
Osobami współuzależnionymi są zazwyczaj dorośli. Spowodowane jest to faktem, iż osoby dorosłe mogą formalnie wybrać inną drogę poradzenia sobie z problemem picia członka rodziny w przeciwieństwie do dzieci. Niepełnoletni nie mają takiego wyboru – są skazane na życie w warunkach, jakie stwarzają dla nich dorośli.
Samopoczucie psychiczne osoby współuzależnionej może z czasem zdecydowanie się pogarszać powodując:
- nerwice, zaburzenie emocjonalne,
- poczucie osamotnienia,
- pustka duchowa, brak nadziei,
- przekonanie o niemożności rozstania się z bliską osobą uzależnioną,
- nadużywanie leków nasennych i uspokajających,
- brak racjonalnego myślenia, co prowadzi do nieumiejętności rozwiązywania najprostszych problemów dnia codziennego.
Jeśli jesteś osobą, współuzależnioną – zwróć się do specjalisty. Nie wstydź się pójść po odpowiednie wsparcie. Musisz pamiętać, że to nie Ty ponosisz odpowiedzialność za uzależnienie swojej bliskiej osoby. Tym razem – zadbaj o siebie!
